Monday, December 11, 2006

μονοκοντυλιές

Eύκολα περιγράφομαι και λύνομαι
με μονοκοντυλιές.
Δεν είναι βαρετό αυτό
τις χειμωνιάτικες βραδιές.

Τραβήξτε πρώτα μιά στερεά,
μπηγμένη κατακόρυφα.
Αυτή θά 'ναι η πίστη μου.
Μιάν άλλη αμέσως από απέναντι
βυθίστε την στο κέντρο της σχεδόν,
κατάλληλα έτσι
να μοιάζ' η πρώτη κλονισμένη.
Βάλτε μεγάλες πλάι σε μικρές,
αχνές σε τονισμένες δίπλα,
να δείχνουνε τις τάσεις μου.
Φροντίστε αυτές να μην τελειώνουνε ποτέ
γιατί θα συντομέψετε άσχημα την λύση μου.
Πετάξτε σκόρπιες μερικές,
αλλά σ' απίθανη κατεύθυνση,
τις αντιφάσεις μου.
Δύο μεγάλες κεντρικές προσθέστε
μα του μοιραίου το χάσμα ανάμεσά τους.

Τώρα με το μολύβι
(ή με τη φαντασία σας)
φροντίστε πάνω από αυτά
μιά καταχνιά να κάθεται,
γιατί με σκέτη μονοκοντυλιά
η θλίψη μου δεν περιγράφεται.



Κικη Δημουλα Ποιηματα

14 comments:

  1. Με μια μονοκοντυλιά η θλίψη δεν περιγράφεται,
    ναι,
    αλλά με ένα χαμόγελο, εξαφανίζεται...

    ReplyDelete
  2. @..marko..ομορφο ομως..καλησπερα..!!

    ReplyDelete
  3. Ομορφο , ομως θα ηθελα οταν βρεις χρονο να διαβασεις το ποιημα
    "περασα" (Δημουλα) ειναι το αγαπημενο μου και ειμαι σιγουρη πως θα γινει και δικο σου!!
    Φιλια πολλα!!

    ReplyDelete
  4. εγω δεν θα πω τιποτες...
    φιλια πολλα...

    ReplyDelete
  5. πολύ όμορφο...
    χωρίς περιθώρια σχολιασμού...
    καλημέρα...

    ReplyDelete
  6. Η Δημουλά είναι αγαπημένη. Κι εσύ υπέροχη που ανέβασες αυτό το ποίημα.
    Καλημέρες!

    ReplyDelete
  7. @..annamaria..το διαβασα πολυ ομορφο..εγω ομως δεν αισθανομαι ακομη πως νυχτωνει..καπου αμεσως μετα το μεσημεριανο φαγητο ειμαι..
    :)))))φιλι..!!

    ReplyDelete
  8. @..βασιλικη..μη πεις..απο τα γλυκακια σου μας εφερες??

    ReplyDelete
  9. @..alkyoni..καλησπερουδια..διπλο φιλι..!!

    ReplyDelete
  10. @..γιωργο..που να τα ανακαλυψουμε τα περιθωρια σε θεικες σκεψεις..!!

    ReplyDelete
  11. @..epsilon..καλησπερες..καλησπερες..!!φιλι..!!

    ReplyDelete
  12. όπως το λες στον Γιώργο...
    θεϊκές σκέψεις...

    ReplyDelete
  13. @..allmylife..φιλι λιλα..!!

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...