Monday, September 12, 2011

πανσέληνος




Tο φεγγάρι απόψε κάνει αγκαλιές με τα σύννεφα,  κι έτσι όπως το βλέπω λαμπερό στο σκοτάδι της νύχτας,  μ ένα γλυκό φως να φτάνει στην αυλή μου..

..σκέφτομαι την αλήθεια,  την κάθε αλήθεια να στρογγυλεύει και να γλυκαίνει και να φτάνει στον κάθε ενδιαφερόμενο με τη γλυκύτητα του φεγγαριού..  σκερτζόζα,  λίγο φανερή και λίγο κρυμμένη,  φοβούμενη να μην πληγώσει και να μην απομακρύνει..





η φωτογραφία από το weheartit.com

11 comments:

  1. Όταν αγαπάς την αλήθεια και την αναζητάς με λαχτάρα, όσο και αν πονέσει, ξέρεις ότι δε σε σκοτώνει. Εκεί είναι πλέον στο χέρι του καθενός να την εκτιμήσει, ή να την βαφτίσει "ψέμα"...
    *ήθελα τόσο να γράψω κάτι για το φεγγάρι, αλλά με πρόλαβες...και με κάλυψες αρκετά θα έλεγα, οπότε...φχαριστώ σε...

    ReplyDelete
  2. @ βολτιτσα μου

    το εβλεπα πριν λιγο και το χαιρομουν.. τοσο λαμπερο και τοσο γλυκο φως συγχρονως..

    εχω κι εγω την ιδια φιλοσοφια για την αληθεια και προσπαθω να την αντεχω

    φιλια πολλα :)

    ReplyDelete
  3. Σαλόνικα... αυτοκίνητο... μποτιλιάρισμα... κορναρίσματα... και αυτή να ξεπροβάλλει μπροστά... κόκκινη και φωτεινή ... αναδύοντας τόσες κρυμμένες σκέψεις...

    Μαγεία... δεν την αλλάζω με τίποτα...

    Αλήθεια... σκερτζόδα = τσαχπίνα;;;;;

    ReplyDelete
  4. @ odoipore

    μη μου πεις πως δεν το ηξερες;)

    ReplyDelete
  5. Καιρό είχα να το ακούσω... ή έστω να το διαβάσω...

    Όμορφη στα αλήθεια λέξη...

    ReplyDelete
  6. καλημέρα
    σκερτζόζα = παιχνιδιάρα,
    από την ιταλική λέξη scherzo.
    αλλά και το τσαχπίνα, τέλειο!
    πάλι καλά που χει κάτι φεγγαράδες,παραμυθένιες μα κι αληθινές να μας δίνουν έναν άλλο τόνο στη ζωή!!

    ReplyDelete
  7. Πανσέληνος φθινοπωρινή, περπατώντας σε μία ερημωμένη πια πλατεία, με αέρα, σκοτάδι, αρώματα και μία καινούρια αγκαλιά...καλημέρα

    ReplyDelete
  8. http://www.youtube.com/watch?v=9J52GgKeUfI

    Άφησε με να 'ρθω μαζί σου. Τι φεγγάρι απόψε!
    Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται
    που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
    θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις.
    Άφησε με να 'ρθω μαζί σου.

    Όταν έχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οι σκιές μες στο σπίτι,
    αόρατα χέρια τραβούν τις κουρτίνες,
    ένα δάχτυλο αχνό γράφει στη σκόνη του πιάνου
    λησμονημένα λόγια - δε θέλω να τ' ακούσω.
    Άφησε με να 'ρθω μαζί σου...

    [Σονάτα του Σεληνόφωτος, Γ.Ρίτσος]

    *Αγαπώ τα γεμάτια φεγγάρια, γιατί δίνουν την αίσθηση πληρότητας :)

    ReplyDelete
  9. Σήμερα Στέλλα δε ζηλεύω μόνο την όμορφη φωτογραφία αλλά και τα όμορφα λόγια κάτω από αυτή. Εμπνευσμένα. Και για να ξέρεις μου έφτιαξαν τη μέρα.

    Καλημέρα!

    ReplyDelete
  10. @ summertime

    ευχαριστουμε για την πληροφορια, πραγματικα ομορφη λεξη ;)


    @ μουτρο

    κραταω το ''με μια νεα αγκαλια'' εγκρινω και επαυξανω ;)))

    ReplyDelete
  11. @ αυτη που ηταν καποτε

    ωραια το βλεπεις, και το ποιημα του ριτσου τοσο ρεαλιστικο μα τοσο ρεαλιστικο !!!


    @ τελευταιε μου

    πολυ χαιρομαι που κατι τις δικο μου σου εφτιαξε τη μερα.. πολυ χαιρομαι

    το αξιζεις!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...