______________________________________________
Ένας μπαξές γεμάτος αίμα
είν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σκοινιά μου
πρέπει πάλι να ελέγξω
τ' αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω
Μίλτος Σαχτούρης
_____________________________________________
Ένας μπαξές γεμάτος αίμα
είν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σκοινιά μου
πρέπει πάλι να ελέγξω
τ' αστέρια
εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω
Μίλτος Σαχτούρης
_____________________________________________
"Ένας μπαξές
ReplyDeleteείν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σκοινιά μου
πρέπει πάλι να ελέγξω
τ' αστέρια
εγώ
κληρονόμος ψυχών
πρέπει
έστω και με πληγωμένα φτερά
να πετάω"
ας με συγχωρήσει ο ποιητής, μα ήθελα να βάλω την δική μου άποψη ...
Ένα σχόλιο στο
ReplyDelete"...εγώ
κληρονόμος πουλιών..."
δηλαδή, "ποιητής", σύμφωνα με τον Μπωντλαίρ
: )
ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ
Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί
καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.
Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
τ' αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.
Πώς κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!
Τ' ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει!
Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
κι άλλος, χωλαίνοντας, το πώς πετούσε παρασταίνει.
Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ' αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
μέσ' στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.
Σαρλ Μπωντλαίρ
μτφρ. Αλέξανδρος Μπάρας
Να ξερες πόσο χρειαζόμουν αυτά τα λόγια ετούτη τη στιγμή..
ReplyDeleteΝα σαι καλά Στέλλα μου..
Σε φιλώ!
@ γιωργο, αχιλλεα, margo
ReplyDeleteεχετε την καλημερα μου..
Ο Σαχτούρης είναι ο αγαπημένος μου...
ReplyDeleteμου θυμίζζει πολλά..
ReplyDeleteκαι γ'αυτο το λατρευω :)
καλη σ μέρα!