Tuesday, August 14, 2012

θέα στη θάλασσα

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μένουν για πολύ σε μια κατάσταση,  πνίγομαι εύκολα και ζητάω ανάσα που την βρίσκω σε οποιαδήποτε αλλαγή!
Κατηγορήθηκα ότι βλέπω το άσπρο για μαύρο και το ανάποδο,  αντιγύρισα πως εγώ έχω άλλα μέτρα και σταθμά και πως λατρεύω αυτούς που στέκονται σαν ανοιχτό παράθυρο δίπλα σου,  κατά προτίμηση με θέα προς τη θάλασσα,  κι εκεί πάνω ήρθε αυτό το κείμενο,  από αυτά που βρίσκονται μπροστά σου από το πουθενά αλλά νιώθεις να είναι γραμμένα μόνο για σένα.

Μεταξωτοί άνθρωποι


Edward Hopper



τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...