Monday, December 09, 2013

υπόγειο τρένο




 Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν
όγκοι βουνών και πέτρες θα παρεμβληθούν
θα ξεχαστούνε όλα
 όπως ξεχνιέται το καθημερινό φαί
που μας κρατάει ορθούς.
Όλα, έξω από κείνη την στιγμή
που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου
κρατήθηκες στο μπράτσο μου.



Τίτος Πατρίκιος

No comments:

Post a Comment

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...