Thursday, May 01, 2014

απωθημένα





Πρωτομαγιά και κρυώνω.  Σηκώνομαι από το κρεββάτι το πρωί και ανάβω καλοριφέρ και φοράω ένα φούτερ σαν ζακέτα.  Μετά ξαφνικά ζεσταίνομαι και κλείνω και βγάζω.  Η λάθος απόσταση,  το λάθος μέτρημα,  η μη παραδοχή καίει,  κι αν αυτή η κολώνια κρατήσει χρόνια,  σχεδόν από όταν ήσουν παιδί μπορεί μέσα σου να υπάρχει ένα ολοκαύτωμα που κάποιες φορές βγαίνει από μέσα σου σαν πυροτέχνημα.  Τελικά είναι λάθος το να μην κρεμάς ταμπέλες σε μέτωπα ανθρώπων.  Και η λύση είναι μοναδική,  η φυγή.  Κι αν αυτό εκ των πραγμάτων στέκεται αδύνατο είναι κι η τεχνητή φυγή..  αυτό το μπορεί να είσαι δίπλα μου και να λέμε κάθε μέρα καλημέρα αλλά ως εκεί,  δεν θέλω καμμία άλλη επαφή με σένα!
Είναι κρίμα να λέγονται αυτά όταν αυτοί οι άνθρωποι φτάνουν σε στιγμές αδυναμίας αλλά οκ καλύτερα τώρα από το ποτέ.
Η ζωή είναι μοναδική για να αφήνουμε τους άλλους να πιάνουν τα δικά μας μαλλιά για να μη πνιγούν.  Άλλωστε όπως στρώνεις έτσι κοιμάσαι.  Κι όταν δημιουργείς σε κάποιον απωθημένα κάποια στιγμή θα σου τα βγάλει..  και δεν ξέρει κανείς πότε και πως θα είναι εκείνη η στιγμή.

3 comments:

  1. Καλό μήνα Φεγγαρένια! Όλα τ ανθρώπινα δύσκολα, όλα, ανθρώπινο όμως και το χαμόγελο.

    Είσαι στο facebook? Θα τ θελα να σε βλέπω πιο συχνα, είμαι εκει ο https://www.facebook.com/miltiadis.sarigiannidisthalassinos

    <3

    ReplyDelete
  2. Είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας, άρα υπεύθυνοι και για την ισορροπία μας, τελεία και παύλα! Δλδ, όπως τα κάναμε, τα τρώμε!!!
    Αν καταφέρεις και αδιαφορήσεις πχ για τις κοτσάνες που μπορεί ν' ακούς σχεδόν καθημερινά, (θέλει εξάσκηση!) δεν χρειάζεται να το βάλεις στα πόδια, γιατί κανένας δεν σου εγγυάται πως "φεύγοντας" θα βρεις την ηρεμία σου...έτσι αποδέχεσαι (μεγάλη υπόθεση!) όχι γιατί δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, αλλά γιατί ανακαλύπτεις και πράγματα υποφερτά...

    ΑΦιλάκια και που θα πάει, θα ζεσταθούμε και λιγάκι! :)

    ReplyDelete
  3. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με κάλυψες με όσα είπες.όμως παρ' όλον ότι προσπαθώ να κάνω αυτό που λες χρόνια δεν το κατάφερα.Τώρα είναι αργά .Είμαι πλέον πολύ μεγάλη και έχω μεγαλύτερες από πριν υποχρεώσεις.Εγω το έχασα το τρένο.Πρόσεχε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Εσύ δεν πρέπει να το χάσεις.

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...