Friday, May 23, 2014

θύμωσα





Ήμουν έτοιμη να αποκαλύψω ένα μεγάλο μου μυστικό κι έψαχνα τις κατάλληλες λέξεις για το τι και το πως,  κι όταν βρέθηκα εκεί ήταν σαν να μιλούσα στον εαυτό μου τόσο,  που αυτό που τελικά δεν ειπώθηκε με τρόμαξε.  Θύμωσα!  Περίμενα την ερώτηση που δεν έγινε και μετά έμαθα ότι τίποτα εκεί μέσα δεν γίνεται σκόπιμα κι αυτό με στεναχώρησε ακόμη πιό πολύ γιατί ήταν σαν ξαφνικά να εξαφανίστηκαν όλες οι δικαιολογίες.

2 comments:

  1. Ειναι πολυ δυσκολο να καταπιουμε τη στενοχωρια μας οταν απογοητευομαστε. Και δεν ξερω αν θα επρεπε και να το κανουμε τελικα. Ισως να ειναι τοξικη για τον οργανισμο μας και ειναι προτιμοτερο να την φτυνουμε.
    Μα οποιαδηποτε αποφαση παρουμε, ειναι καλο να την παρουμε μακρυα απο το περιστατικο. Ετσι θα καυχιομαστε οτι πηραμε μια "ωριμη" αποφαση μετα ;)

    Καλο Σαββατοκυριακο φεγγαρενια μου

    ReplyDelete
  2. πολυ περιεκτικο το σχολιο σου Κατερινακι μου
    καλο σ/κ

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...