Wednesday, June 03, 2015

δυό σκέψεις





Νιώθω ότι αγαπώ κάποιον,  όσο μου διαθέτει τον χρόνο που εγώ χρειάζομαι.  Ακόμη και μια μικρή παρέκλιση,  θεωρείται αδιαφορία και το άτομο απορρίπτεται.  Δεν ασχολείσαι μαζί μου,  δεν ασχολούμαι μαζί σου,  τελεία και παύλα!

_

Άνοιξη,  ήταν αυτό το δροσερό αεράκι γεμάτο από μυρωδιές των λουλουδιών που μας έσπρωξε απαλά ως το καλοκαίρι_

4 comments:

  1. Και η παροιμία "Αγάπα τον φίλο σου με τα ελαττώματά του";

    ReplyDelete
  2. γεια σου Λουιζα μου

    δεν την ξερω την παροιμια αυτη ή δεν την αποδεχομαι
    γιατι αν παραεχει ελαττωματα ο φιλος δεν ειναι φιλος

    πως οριζεται η φιλια;
    καπως δεν πρεπει να με καλυπτεις;
    με κενα και με συγγνωμες τιποτα δεν προχωραει σωστα νομιζω

    τα φιλια μου

    ReplyDelete
  3. Ναι καλά, εάν παραέχει ελαττώματα δεν τον κάνουμε και φίλο μας!
    Αλλά μη νομίζεις, συμφωνώ μαζί σου, απλώς κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Άλλωστε είμαι σε μία φάση που σκέφτομαι να κάνω μια συζήτηση εφ' όλης της ύλης με έναν φίλο και τις συμπεριφορές του! Προσπαθώ, φυσικά, να τον δικαιολογήσω, και το κάνω, αλλά ως πότε πια;

    ReplyDelete
    Replies
    1. εε να, τελικα αν κατι σε δυσανασχετει, δεν μοιαζει για σενα αρνητικο;
      εκτος κι αν κοιταζοντας και ψαχνοντας αλλου, προς τη δικη του πλευρα αδιαφορησεις αλλα κι αυτο δεν λεγεται φιλια σωστα;
      τελικα οι φιλοι μας ελαχιστοι, οι γνωστοι παρα πολλοι

      καλο σ/κ
      φιλια!

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...