Monday, December 12, 2016

περί ζήλιας (?)





1)  Τα δεύτερα παιδιά σε μια οικογένεια είναι πάντα πιο όμορφα και πιο τσαχπίνικα από τα πρώτα (αυτό δεν ισχύει για τα δικά μου παιδιά)
2)  Το να ζηλέψεις το αδέρφι σου είναι κάτι σαν να αποδέχεσαι την ανωτερότητα του σε ομορφιά και εξυπνάδα,  αν δεν το αποδέχεσαι,  αν δεν ζηλέψεις είναι χειρότερο.
3)  Όταν οι γονείς λένε ''να να κοίτα ζηλεύει,  ζηλεύει''  και κοιτάζονται με νόημα (κι αυτό συμβαίνει εφ όρου ζωής)  αυτό πρέπει να το πιστέψεις,  ζηλεύεις τελεία και παύλα κι ας νιώθεις εσύ μια μητρική στοργή και μια τάση φροντίδας και προστασίας για την μικρότερη.
4)  Συναισθήματα αρνητικά ή θετικά έχουν μόνο τα μεγάλα παιδιά προς τα μικρότερα,  τα μικρότερα είναι από τη φύση τους απλά πιο έξυπνα,  πιο ευέλικτα,  πιο κινητικά,  πιο χαμογελαστά.
5)  Τα μικρότερα παιδιά κάνουν πάντα τη ζωή των μανάδων τους πιο χαρούμενη σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα που έχουν τη γκρίνια για φρούτο.
6)  Το μεγαλύτερο παιδί,  ότι πονηριά κι αν σκαρφιστεί,  είναι από ζήλια,  το μικρότερο αν το κάνει είναι από τσαχπινιά.

Και για να περάσουμε από τα αστεία στα σοβαρά,  αφού μεγάλωσα με τις παραπάνω αρχές,  ρώτησα την Α. μια μέρα,  αν υπάρχει περίπτωση το δεύτερο παιδί,  το καλύτερο το εξυπνότερο το ομορφότερο κλπ κλπ,  να ζηλέψει ποτέ το μεγαλύτερο που στο κάτω κάτω άμα δεν έχει όλα τα παραπάνω προσόντα αφήστε το στην ησυχία του (αμ δε).  Θα είχε λόγο;

Και αν πολλά πολλά χρόνια μετά,  το δεύτερο παιδί,  μεγάλη γυναίκα πια,  αποδειχτεί υπερεκτιμημένο..  τότε τι;  Ποιός ζηλεύει ποιόν;  Ή μήπως όπου ''ζήλια''  ταιριάζει κάποια άλλη λέξη που δεν γνωρίζω;

Στην τελική μήπως απλά είναι ακατάλληλοι οι γονείς και όλα είναι στο μυαλό μας;

Εν τω μεταξύ μου έκανε κλικ αυτό που διάβασα εδώ.

5 comments:

  1. Ζηλευουν τα μεγαλα αδερφια τα μικρα;;;!!!
    Ουτε το ειχα φανταστει!
    Οντας η μικρη, παντα πιστευα οτι τα μικρα ζηλευουμε διαρκως τα μεγαλα αδερφια.
    Γιατι η αδερφη μου ζωγραφιζε πιο ωραια απο εμενα, επειδη εντυνε με καλυτερο στυλ τις Bibibo, επειδη μπορουσε να εχει μεγαλυτερο ποδηλατο απο εμενα, πιο καινουρια ρουχα (εγω επαιρνα τα παλια ποδηλατα, ρουχα, τσαντες κτλ), επειδη εβγαινε με φιλες της εξω οταν ακομη για μενα δεν επιτρεποταν.....πολλα μπορω να γραψω :)
    Μεγαλωνοντας βεβαια ενιωθα τυχερη που ως μικροτερη ειχα πιο ευκολη προσβαση σε παρεες μεγαλων, σε περιοδικα που εγω δεν μπορουσα να αγορασω ακομη (Μανινα, Κατερινα), επειδη ειχε παντα καταπληκτικες ιδεες για τα παρτυ μου, επειδη μου δανειζε ολα τα ρουχα και τα παιχνιδια της κι ας ημουν απροσεκτη και της τα χαλουσα.
    Εκανε πολλα λαθη και η μαμα μου και αθελα της μας συγκρινε διαρκως. Απωθυμενα που ακομη παλευω να ξεφορτωθω :) Απο καποια ηλικια και μετα εχουμε την επιλογη να μην επηρεαζομαστε τοσο απο ολα αυτα. Ειναι στιγμες που ακομη μου ανεβαζει την πιεση η μαμα μου :) :) :) ......κυριως καταφερνω και προσπερνω ολες αυτες τις συγκρισεις (40 εφτασα ελεος πια! χαχα).

    Τι απαντησε η Α. τελικα; Δεν καταλαβα πολυ καλα τι εγραψες εκει.

    Κι επισης, σου εχω πει ποσο κουραστικο ειναι να μην επιτρεπεται το δεξι κλικ στην σελιδα σου και να πρεπει να ανοιγω ολα τα λινκ που βαζεις στο ιδιο παραθυρο και μετα να πρεπει να ξαναεπιστρεψω για να σχολιασω; :)

    Καλη εβδομαδα Στελλα μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Dee dee θα ηθελα πολυ να ακουσω τα συναισθηματα της αδερφης μου, δεν νομιζω να μου ειπε κατι σχετικο ποτε..

      Η Α. ειπε πως φυσικά και ζηλευουν και τα μικροτερα αδερφια. Ειπαμε πολλα τοτε, σχετικα με σημερινες συμπεριφορες. Επισης καποια αλλη στιγμη ειχε πει πως ολοι, εχουν κατι που ο αλλος θα μπορουσε να ζηλεψει..

      Καποιοι ανθρωποι εκδηλωνουν ανοιχτα τα συναισθηματα τους, αγαπω, ζηλευω, λυπαμαι κλπ καποιοι τηρουν σιγην ιχθυος.

      Ωστοσο για να κατανοησεις σημερινες συμπεριφορες πρεπει να πιασεις το νημα απο την αρχη, οχι;

      Delete
    2. Τι να σου πω. Και να ρωτησω την αδερφη μου εαν με ζηλευε για κατι, νομιζω κατι θα βρει να πει για να μη νιωθω ασχημα :) :) :)
      Φυσικα και ολοι μας εχουμε κατι που μπορει να ζηλεψει καποιος αλλος. Τωρα ας πουμε, ως ενηλικη γυναικα γνωριζω οτι η αδερφη μου με θαυμαζει για ενα δυο πραγματα. Κι εγω γι αλλα δεκα :) :) :) Αλλα εχουμε περασει σε φαση θαυμασμου και οχι ζηλειας, επειδη εχουμε καταφερει λιγακι να αγνοουμε τα σχολια της μαμας νομιζω.
      Ισως κι επειδη διαφερουμε παρα πολυ και καμια δεν θα ηθελε και πολυ τη ζωη της αλλης. Μπορει παλι, ετσι να νομιζω και να μην παραδεχομαι καταστασεις.
      Ελπιζω να τα συζητησουμε κι απο κοντα. Εγω θα σου πω ολα τα κομπλεξ της μικρης αδερφης :)

      Φιλακια πολλα!!

      Delete
  2. Χμμμμ Στέλλα μου κάπου στο βάθος "κάτι" βλέπω να σε απασχολεί. Κάτι πιάνω σε αυτήν σου την ανησυχία και ναι, αρχίζει σιγά-σιγά και ξεδιαλύνει. Ορισμένες εμμονές των γονιών μας λοιπόν είναι αυτές που πέφτουν επάνω μας και μας πλακώνουν συνοδεύοντάς μας ολάκερη τη ζωή μας και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται ωσότου βρεθεί κάποιος/κάποια να σπάσει αυτή τη θλιβερή αλυσίδα των κλισέ απόψεων που αναφέρεις.
    Πολύ δύσκολο θέμα πραγματικά, από αυτά που δημιουργούν εν δυνάμει τερατογεννέσεις στην πορεία της ζωής.
    Αλήθεια έχουμε ξεχάσει πόσα και πόσα εγκλήματα και συμπεριφορές έχουν πατήσει σε μια σειρά τέτοιων αντιλήψεων ;
    Καλό βράδυ και βδομάδα να έχεις καλή μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. και εχουν γραφτει και αναλογα βιβλια Γιαννη μου, αστυνομικα, κοινωνικα κλπ ε;
      το αποτελεσμα ειναι ο αποπροσανατολισμος.. που ξεκιναει απο μια παιδικη ηλικια και φτανει μεχρις οτου γινει ενα κλικ οποτε βλεπεις την αναποδη πλευρα των πραγματων..

      παντως ολα ειναι υποθεσεις, και η αληθεια εχει τα δικα της χρωματα αναλογα μεσα απο πιο φιλτρο την κοιταζεις :)

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...